شعر کراوات از ابوالقاسم حالت

مدعی دید کراواتم و غرید چو شیر

گفت این چیست که بر گردن توست ای اکبیر؟

گفتمش چاکرتم، نوکرتم، سخت مگیر!

می‌کنم پیش تو اقرار که دارم تقصیر

کانچه اسباب گرفتاری هر مرد و زن است

همه تقصیر کراوات من است!

لکه غرب به دامان شما اصلا نیست

شعر روزه از ابوالقاسم حالت

روزه آن نیست که همسایه ی ما می گیرد

یا که ارباب هوس ران شما می گیرد

روزه آن است که مسکین سحری ناخورده

با همان معده ی خالی ز غذا می گیرد

روزه آن نیست که این ماه به عنوان رژیم

مالک چاق شکم گنده ی ما می گیرد

روزه آن است که با پیکر بی بنیه ی خود

مفلسی از سر ایمان و صفا می گیرد