۰۷
آذر
هان ای دل عبرت بین، از دیده نظر کن هان
ایوان مدائن را، آیینه ی عبرت دان
یک ره ز ره دجله، منزل به مدائن کن
وز دیده دوم دجله، بر خاک مدائن ران
خود دجله چنان گرید، صد دجله ی خون گویی
کز گرمی خونابش، آتش چکد از مژگان
بینی که لب دجله، کف چون به دهان آرد
گویی ز تف آهش، لب آبله زد چندان
از آتش حسرت بین، بریان جگر دجله
خود آب شنید ستی، کاتش کندش بریان
بر دجله گری نو نو، وز دیده زکاتش ده
گرچه لب دریا هست، از دجله زکات استان
